21.08.2016


Interesujesz się światem mody ?

Muzeum  Des Arts Décoratifs w Paryżu obchodziło trzydziestolecie swojej kolekcji mody. W monumentalnych wnętrzach tego muzeum, w północnym skrzydle Luwru zgrupowano  ponad 300 eksponatów. Wyjątkowość tych wnętrz dodała atrakcyjności wystawie « Fashion Farward ». Była to tylko mała cześć z kolekcji tego muzeum, które liczy ponad 150 tysięcy eksponatów.  W skład kolekcji wchodzą ubiory i akcesoria od XVII wieku do naszych czasów.

Zaprezentowano stroje zaprojektowane przez najwiekszych kreatorów mody francuskiej: Charles-Frederck Worth, Jeanne Lanvin, Coco Chanel, Christian Dior i Ives Saint Laurent. Ten ostatni przedstawił swą pierwszą kolekcję w 1962 r u Christiana Diora, przekroczył konwencje projektując damski smoking. 


Po II wojnie światowej, Christian Dior wstrząsnął  światem swą awangardową klasyką. Otworzył swój dom mody przy prestiżowej avenue Montaigne. Stworzył model kobiecej sylwetki z zaokrąglonymi kształtami z wciętą talią, linię "en 8", nazwaną  
" New look". 

Sylwetka, która zrewolucjonizowała  kody kobiecości i mody. To właśnie on stworzył kostium "bar " symbolizujący wolność i elegancję, zamożność i komfort. 

Wystawa w muzeum Arts Décoratifs przypomniała, że niezbędnym uzupełnieniem toalety eleganckiej kobiety, paryżanki był wachlarz, rękawiczki, parasolka i kapelusik. 

Typowe paryżanki i moda były zawsze bardzo sobie bliskie. Jedna nie istniała bez drugiej. 





To od paryżanki zależało co będą  nosić kobiety  w Nowym Yorku czy w Warszawie, to ona dyktowała co jest ładne, a co brzydkie. Nowy model kapelusza, czy fryzury dawały szansę na całkowita odmianę. Te zmiany stanowiły o sile mody, a reszta kobiet marzyła by posiąść ten szyk paryski, czyli coś czego zdefiniowanie było niemożliwe.




W XIX wieku  za czasów Napoleona III,  Paryż przyciągał setki młodych artystów: malarzy, rzeźbiarzy, muzyków, jak rownież krawców. 
Brytyjski projektant Charles-Frederck Worth po kilku latach współpracy z Domem Mody Gagelin, postanowił otworzyć swoją pracownię na rue de la Paix w 1858 roku. Charles-Frederck Worth wylansował swoje własne kreacje, a zwłaszcza zaproponował zwiewną sylwetkę kobiecą.  
To właśnie on wprowadził oryginalne i przede wszystkim innowacyjne, jak na tamte czasy, techniki handlu. 

Pierwszy prezentował swoje projekty na modelkach, wprowadzał kolekcje sezonowe i pokazy mody. 

Współpracował z domem handlowym Le Bon Marché. Strategia rynkowa i siła przebicia sprawiły, że Charles-Frederck Worth stał się legendą mody. 




W 1906 roku Paul Poiret pozwolił kobietom odetchnąć, uwolnił je od gorsetów. Dzięki fascynacji rosyjskim baletem Diagilewa pojawiły się u niego egzotyczne nakrycia głowy i niezwykle efektownie zdobione suknie. Sam nazywał siebie « królem mody ».  


 Z kolei  Jean Patou wprowadził linię kobiecą w strojach sportowych.  To 
właśnie jemu zawdzięczamy sukienki 
bez rękawów, spódnice do gry w tenisa. 



Paryżanki stały się z czasem symbolem kobiety niezależnej i wolnej, a  Paryż jej światową stolicą mody. 

9.03.2016

Muzeum Rodina w Paryżu.



Myśliciel (1902). Auguste Rodin
W siódmej dzielnicy  Paryża, tuż obok Pałacu Inwalidów, otworzyło wreszcie swoje sale, po trzech latach renowacji, muzeum Rodina. Przez ostatnie 10 lat artysta  żył i tworzył w tym wspaniałym rokokowym pałacyku. Dzięki umowie z rządem francuskim oddano  mu do dożywotniej dyspozycji cały zespół pałacowo-ogrodowy. W zamian artysta przekazał państwu francuskiemu kolekcję swoich dzieł. Kiedy muzeum zostało otwarte, w sierpniu 1919 roku, zdecydowano, iż w Paryżu będą eksponowane rzeźby z marmuru i brązu, a w Meudon rzeźby z gipsu. Ta organizacja przetrwała do dzisiaj.

Do wnętrz uroczego,  XVIII- sto wiecznego pałacu Brion, po remoncie,  zawitała nuta nowoczesnej dekoracji. Sposób prezentacji nasłynniejszych dzieł rzeźbiarza został całkowicie zmieniony. Każda sala ma swoją specyfikę tematyczną i związaną z nią nazwę.
Muzeum Rodina w Paryżu
Zwiedzając muzeum możemy podziwiać wybitne dzieła rzeźbiarza, Mężczyzna ze złamanym nosem (1864), Jan Chrzciciela (1878), Pocałunek. Po  raz pierwszy poświecono kilka sal prywatnej kolekcji Rodina. W nowej część Rodin i Antique i  Rodin w Hôtelu Brion warto zwrócić uwagę na rzeźby antyczne, XIV wieczną rzeźbę Matki Boskiej z dzieciątkiem i na barwny parawan, za którym artysta ustawiał swoje modele. Z prywatnej kolekcji  obrazów XIX -sto wiecznych artystów, na wyróżnienie zasługują, Le père Tanquy (1887) Van Gogha, Belle Ile (1886) Moneta i Femme nue (1880) Renoira. 

L'âge mur (1899). Camille Claudel
W nowej dyspozycji muzeum nie zabrakło prac utalentowanej rzeźbiarki Camille Claudel, słynnej uczennicy i kochanki Rodina. Jej wielka miłość do Rodina zakończyła się załamaniem nerwowym i pobytem w szpitalu psychiatrycznym. Podobnie jak Camille Claudel , artysta zafascynował dużo młodszą od siebie polkę, Zofią Postolską. Przez prawie siedem lat bezgranicznie zakochana Zofia akceptowała jego niezapowiedziane wizyty, dostawała korespondencje którą skrzętnie chowała. 



Mieszczanie z Calais (1884-86) Auguste Rodin
Ogromną atrakcją tego muzeum jest cześć ogrodowa. Oaza spokoju i ciszy w sercu tętniącego miasta. Przechadzając się alejami parku uwagę naszą przyciąga nie tylko bujna roślinność,  ale przede wszystkim dzieła światowej renomy: Wrota piekieł, inspirowane scenami z Boskiej Komedii Dantego, Myśliciel (1902), czy Mieszczanie z Calais (1884-86). W parku można usiąść, odpocząć i napić się kawy w małej plenerowej kawiarence. 
Zachęcam do poznania i odwiedzenia muzeum Rodina w Paryżu. 


20.01.2016

Polska szopka w katedrze Notre-Dame w Paryżu.

Polska szopka w katedrze Notre-Dame w Paryżu, do 2 lutego 2016. 

Krakowska szopka
Każdego roku w Notre-Dame prezentowana jest szopka z innego kraju, w ostatnich latach przybyły one z Sycylii i z Republiki Czeskiej.  Tego roku do katedry zawitała  tradycyjna krakowska szopka, która  imponuje przede wszystkim  swoimi wymiarami 501 cm x 275 cm. 
Przedstawia ona ważniejsze zabytki historyczne  Krakowa i  postacie, znane zwłaszcza  polskim turystom, jak Lajkonik, Wawelski Smok i trębacz z wieży Mariackiej. Całość jest wykonana z zegarmistrzowską precyzją, a specjalne oświetlenie  podkreśla wyjątkowe  bogactwo kolorów. Jej magiczny wygląd przenosi widzów w bajkowy świat. 

Szopka krakowska czerpie wzory z świątyń krakowskich, ich twórcy wybierają pojedyńcze elementy architektoniczne, łącząc je dowolnie wznosząc za każdym razem znane, a jednocześnie nowe konstrukcje. 
Katedra Notre-Dame
Przedstawianie  szopki bożonarodzeniowej wywodzi się 
tradycji chrześciansko-katolickiej.

Początkowo szopki powstawały tylko przy klasztorach, jednak z czasem rozpowszechniły się w całej Europie, a w Polsce tradycja ta kultywowana jest od XIII wieku. 

Dzisiaj podobnie jak opłatek, kolędy i choinka, szopka stanowi nieodłączny element świat Bożego Narodzenia.