Marii Skłodowskiej - Curie w Panteonie.

Od 8 listopada do 4 marca 2018 w paryskim Panteonie  możemy obejrzeć wystawę poświecona życiu i dorobkowi naukowemu Marii Skłodowskiej - Curie. 

Panteon

Z okazji 150- rocznicy urodzin polskiej noblistki zgrupowano ciekawa dokumentację, którą  podzielono na pięć rozdziałów tematycznych.

Można prześledzić  wyjątkowa karierę Marii, dzięki znajdującym się na wystawie bogatym zbiorom archiwalnym, dokumentom z epoki i rzeczom osobistym. 

Maria Skłodowska oddala się całkowicie pracy. 

Za badania nad promieniotwórczością 

została wraz z mężem wyróżniona nagrodą Nobla z fizyki w 1903 r.

Nagła śmierć ukochanego męża.

Romans Marii z żonatym Paulem Langevin wywołał ogromny skandal nie tylko we Francji, ale i w USA, w Szwecji i w Wielkiej Brytanii. Tłum krzyczał pod jej oknami: « Precz z Cudzoziemką ! »

W 1906 r. przejęła po mężu katedrę na Sorbonie, stając się pierwszą kobietą profesorem. 

W 1911 r. otrzymała drugą  nagrodę Nobla tym razem w dziedzinie chemii. Stała się w ten sposób jedyną dwukrotną,  kobietą Noblistką . 

Po wybuchu pierwszej wojny światowej Maria Curii wykonywała zdjęcia rentgenowskie w samochodzie,  jako jedna z pierwszych kobiet uzyskała prawo jazdy.

Z córką Irena Joliot-Curie, która również otrzymała nagrodę Nobla  z chemii w 1935 r. 

Maria Skłodowskiej - Curie zmarła w 1934 r. , została pochowana na cmentarzy w Sceaux. W 1995 r. decyzją prezydenta Francji, Francois  Mitteranda,  przeniesiono uroczyście szczątki Noblistów do Panteonu.

I tym razem   Marii Skłodowskiej - Curie została  pierwsza kobietą, która spoczęła w Panteonie. 

Noblistka znana jest w Polsce jako Marii Skłodowskiej - Curie, a we Francji po prostu jako Maria Curie. 

Interesujesz się światem mody ?

Muzeum  Des Arts Décoratifs w Paryżu obchodziło trzydziestolecie swojej kolekcji mody. W monumentalnych wnętrzach tego muzeum, w północnym skrzydle Luwru zgrupowano  ponad 300 eksponatów. Wyjątkowość tych wnętrz dodała atrakcyjności wystawie « Fashion Farward ». Była to tylko mała cześć z kolekcji tego muzeum, które liczy ponad 150 tysięcy eksponatów.  W skład kolekcji wchodzą ubiory i akcesoria od XVII wieku do naszych czasów.

Zaprezentowano stroje zaprojektowane przez najwiekszych kreatorów mody francuskiej: Charles-Frederck Worth, Jeanne Lanvin, Coco Chanel, Christian Dior i Ives Saint Laurent. Ten ostatni przedstawił swą pierwszą kolekcję w 1962 r u Christiana Diora, przekroczył konwencje projektując damski smoking. 

Po II wojnie światowej, Christian Dior wstrząsnął  światem swą awangardową klasyką. Otworzył swój dom mody przy prestiżowej avenue Montaigne. Stworzył model kobiecej sylwetki z zaokrąglonymi kształtami z wciętą talią, linię "en 8", nazwaną  

" New look". 

Sylwetka, która zrewolucjonizowała  kody kobiecości i mody. To właśnie on stworzył kostium "bar " symbolizujący wolność i elegancję, zamożność i komfort. 

Wystawa w muzeum Arts Décoratifs przypomniała, że niezbędnym uzupełnieniem toalety eleganckiej kobiety, paryżanki był wachlarz, rękawiczki, parasolka i kapelusik. 

Typowe paryżanki i moda były zawsze bardzo sobie bliskie. Jedna nie istniała bez drugiej. 

To od paryżanki zależało co będą  nosić kobiety  w Nowym Yorku czy w Warszawie, to ona dyktowała co jest ładne, a co brzydkie. Nowy model kapelusza, czy fryzury dawały szansę na całkowita odmianę. Te zmiany stanowiły o sile mody, a reszta kobiet marzyła by posiąść ten szyk paryski, czyli coś czego zdefiniowanie było niemożliwe.

W XIX wieku  za czasów Napoleona III,  Paryż przyciągał setki młodych artystów: malarzy, rzeźbiarzy, muzyków, jak rownież krawców. 

Brytyjski projektant Charles-Frederck Worth po kilku latach współpracy z Domem Mody Gagelin, postanowił otworzyć swoją pracownię na rue de la Paix w 1858 roku. Charles-Frederck Worth wylansował swoje własne kreacje, a zwłaszcza zaproponował zwiewną sylwetkę kobiecą.  

To właśnie on wprowadził oryginalne i przede wszystkim innowacyjne, jak na tamte czasy, techniki handlu. 

Pierwszy prezentował swoje projekty na modelkach, wprowadzał kolekcje sezonowe i pokazy mody. 

Współpracował z domem handlowym Le Bon Marché. Strategia rynkowa i siła przebicia sprawiły, że Charles-Frederck Worth stał się legendą mody. 

W 1906 roku Paul Poiret pozwolił kobietom odetchnąć, uwolnił je od gorsetów. Dzięki fascynacji rosyjskim baletem Diagilewa pojawiły się u niego egzotyczne nakrycia głowy i niezwykle efektownie zdobione suknie. Sam nazywał siebie « królem mody ».  

 Z kolei  Jean Patou wprowadził linię kobiecą w strojach sportowych.  To 

właśnie jemu zawdzięczamy sukienki 

bez rękawów, spódnice do gry w tenisa. 

Paryżanki stały się z czasem symbolem kobiety niezależnej i wolnej, a  Paryż jej światową stolicą mody. 

Muzeum Rodina w Paryżu.

Myśliciel (1902). Auguste Rodin

W siódmej dzielnicy  Paryża, tuż obok Pałacu Inwalidów, otworzyło wreszcie swoje sale, po trzech latach renowacji, muzeum Rodina. Przez ostatnie 10 lat artysta  żył i tworzył w tym wspaniałym rokokowym pałacyku. Dzięki umowie z rządem francuskim oddano  mu do dożywotniej dyspozycji cały zespół pałacowo-ogrodowy. W zamian artysta przekazał państwu francuskiemu kolekcję swoich dzieł. Kiedy muzeum zostało otwarte, w sierpniu 1919 roku, zdecydowano, iż w Paryżu będą eksponowane rzeźby z marmuru i brązu, a w Meudon rzeźby z gipsu. Ta organizacja przetrwała do dzisiaj.

Do wnętrz uroczego,  XVIII- sto wiecznego pałacu Brion, po remoncie,  zawitała nuta nowoczesnej dekoracji. Sposób prezentacji nasłynniejszych dzieł rzeźbiarza został całkowicie zmieniony. Każda sala ma swoją specyfikę tematyczną i związaną z nią nazwę.

Muzeum Rodina w Paryżu

Zwiedzając muzeum możemy podziwiać wybitne dzieła rzeźbiarza, Mężczyzna ze złamanym nosem (1864), Jan Chrzciciela (1878), Pocałunek. Po  raz pierwszy poświecono kilka sal prywatnej kolekcji Rodina. W nowej część Rodin i Antique i  Rodin w Hôtelu Brion warto zwrócić uwagę na rzeźby antyczne, XIV wieczną rzeźbę Matki Boskiej z dzieciątkiem i na barwny parawan, za którym artysta ustawiał swoje modele. Z prywatnej kolekcji  obrazów XIX -sto wiecznych artystów, na wyróżnienie zasługują, Le père Tanquy (1887) Van Gogha, Belle Ile (1886) Moneta i Femme nue (1880) Renoira. 

L'âge mur (1899). Camille Claudel

W nowej dyspozycji muzeum nie zabrakło prac utalentowanej rzeźbiarki Camille Claudel, słynnej uczennicy i kochanki Rodina. Jej wielka miłość do Rodina zakończyła się załamaniem nerwowym i pobytem w szpitalu psychiatrycznym. Podobnie jak Camille Claudel , artysta zafascynował dużo młodszą od siebie polkę, Zofią Postolską. Przez prawie siedem lat bezgranicznie zakochana Zofia akceptowała jego niezapowiedziane wizyty, dostawała korespondencje którą skrzętnie chowała. 

Mieszczanie z Calais (1884-86) Auguste Rodin

Ogromną atrakcją tego muzeum jest cześć ogrodowa. Oaza spokoju i ciszy w sercu tętniącego miasta. Przechadzając się alejami parku uwagę naszą przyciąga nie tylko bujna roślinność,  ale przede wszystkim dzieła światowej renomy: Wrota piekieł, inspirowane scenami z Boskiej Komedii Dantego, Myśliciel (1902), czy Mieszczanie z Calais (1884-86). W parku można usiąść, odpocząć i napić się kawy w małej plenerowej kawiarence. 

Zachęcam do poznania i odwiedzenia muzeum Rodina w Paryżu. 

Polska szopka w katedrze Notre-Dame w Paryżu.

Polska szopka w katedrze Notre-Dame w Paryżu, do 2 lutego 2016. 

Krakowska szopka

Każdego roku w Notre-Dame prezentowana jest szopka z innego kraju, w ostatnich latach przybyły one z Sycylii i z Republiki Czeskiej.  Tego roku do katedry zawitała  tradycyjna krakowska szopka, która  imponuje przede wszystkim  swoimi wymiarami 501 cm x 275 cm. 

Przedstawia ona ważniejsze zabytki historyczne  Krakowa i  postacie, znane zwłaszcza  polskim turystom, jak Lajkonik, Wawelski Smok i trębacz z wieży Mariackiej. Całość jest wykonana z zegarmistrzowską precyzją, a specjalne oświetlenie  podkreśla wyjątkowe  bogactwo kolorów. Jej magiczny wygląd przenosi widzów w bajkowy świat. 

Szopka krakowska czerpie wzory z świątyń krakowskich, ich twórcy wybierają pojedyńcze elementy architektoniczne, łącząc je dowolnie wznosząc za każdym razem znane, a jednocześnie nowe konstrukcje. 

Katedra Notre-Dame

Przedstawianie  szopki bożonarodzeniowej wywodzi się 

z tradycji chrześciansko-katolickiej.

Początkowo szopki powstawały tylko przy klasztorach, jednak z czasem rozpowszechniły się w całej Europie, a w Polsce tradycja ta kultywowana jest od XIII wieku. 

Dzisiaj podobnie jak opłatek, kolędy i choinka, szopka stanowi nieodłączny element świat Bożego Narodzenia. 

Anish Kapoor "Dirty Corner"

 Skończyła się właśnie kontrowersyjna wystawa w Wersalu brytyjskiego artysty Anish Kapoor. Jedno z jego dzieł zatytułowane "Dirty Corner" wystawiane w ogrodach Wersalu, «otagowano» czterokrotnie. Trudno nie zauważyć, że po raz kolejny wystawa organizowana w Wersalu nie znalazła aprobaty wśród turystów, jak i mieszkańców tego burżuazyjnego miasta. 
Tuba ze stali, o długości 60 m, o ewidentnej konotacji seksualnej, została nazwana " le vagin de la reine" czyli " pochwa królowej". Artysta twierdził w swych wywiadach, że to nie on ją tak nazwał. Okazuje się, że jeden z dziennikarzy wymyslił nazwę. Jak widzimy siła mediów sprawiła, że dzieło jest dzisiaj tak przez wszystkich nazywane. 

Przypomina nam to historię nazwy impresjonizmu.

Wieża Montparnasse

Wieża Montparnasse : projekt renowacyjny na skale faraonów.
Po 3 latach dyskusji zdecydowano, że konkurs architektoniczny rozpocznie się w 2016 roku. Lifting wieży Montparnasse istniejącej od 1972 roku, kosztować będzie miedzy 550 a 750 milionów euro. Na efekt końcowy będziemy musieli poczekać do 2025 roku. Projekt będzie finansowany przez 280 właścicieli biur, w których mieści się aż 450 przedsiębiorstw.

Image de la prostitution au XIX

Muzeum Orsay prezentuje zaskakującą wystawę "Image de la prostitution au XIX siècle "

To prestiżowe muzeum paryskie proponuje kolekcję poświęconą intymnym scenom z życia codziennego paryskiego światka. 

Wiadomo, że prostytucja od lat fascynowała malarzy, fotografów oraz pisarzy. Edgar Degas, Edouard Manet i Henri de Toulouse- Lautrec pozostawili bogaty obraz wieczornych zabaw, obraz czasami bliższy fantazji niż rzeczywistości. Artyści, stali bywalcy domów publicznych byli najlepszymi widzami tego wyjątkowego środowiska. Wielcy pisarze jak G. Maupassant czy Emil Zola opisują ten świat w swych powieściach; pierwszy w " Domu pani Tellier", a drugi w "Nanie ". Dowiadujemy się, że stolica Francji w pełnym rozwoju industrialnym proponuje " dziewczyny "nie tylko na placu Pigalle ale w całym Paryżu.

Z pewnością, temat wystawy jest "dérangeant" - kontrowersyjny, doskonale opisuje epokę dziewiętnastowiecznego Paryża. Dwie sale ekspozycji są poświęcone wyselekcjonowanym dziełom zabronionym dla publiczności poniżej 18-tego roku życia. Proponują one zdjęcia pornograficzne i filmy z XIX wieku które, już przyciągnęły tysiące widzów. Dyrektor muzeum zdaje sobie sprawę, że będzie krytykowany ale - jak twierdzi- najbardziej zależy mu na odejściu od konwencjonalnych tematów. 

Wystawa w musée d'Orsay od 22.09.2015 do 17.01.2016

Chagall i muzyka

Chagall i muzyka. W  nowo otwartej Filharmonii paryskiej odbywa się wystawa poświęcona M.Chagallowi. Ekspozycja  proponuje 250 oscylujących wokół muzyki dzieł  tego genialnego malarza. Nie wszystkim wiadomo, że M. Chagall był melomanem i od wczesnego dzieciństwa wsłuchiwał się w muzykę Rawela, Mozarta czy innych klasycznych kompozytorów. Na wystawie możemy podziwiać robocze szkice, z których zrodziło się dzieło zdobiące sufit paryskiej Opery. Jego twórczość cechuje pewna lekkość, podsycona przez delikatne, rozmyte kontury. Widzimy pastelowe kolory a chaotycznie ułożone postacie sprawiają wrażenie jakby unoszących się w powietrzu.

Po przyjeździe do Paryża

...może się nagle wydać, że jest on większy, piękniejszy i bardziej podniecający niż można było się tego spodziewać. Paryż to jakby federacja wielu miasteczek: Belleville, Batignolles, Grenelle. W XIX wieku miasto podzielono na 20 dzielnic zwanych "arrondissements", każda z nich ma swój urok i odmienny charakter. Miasto wchłonęło to wszystko, co stworzyła współczesna cywilizacja, dorobek kultury stuleci. Paryż "Miasto Świateł" należy do najpiękniejszych stolic świata. Przepełniony historią, sztuką, muzyką, modą i literaturą przyciąga od wieków sławy z całego świata. Paryż współczesny narodził sie w XIX wieku, wiele kościołów i cały labirynt średniowiecznych domów zburzono, by zrobić miejsce dla prostych i szerokich bulwarów według projeków barona Haussmann’a. Napoleon III postanowił przekształcić średniowieczne miasto, w nowoczesną metropolię. Wiele miast w całej Europie czerpało rozwiązania urbanistyczne z Paryża, który pod koniec XIX wieku stał się centrum ówczesnej Europy...

Marais

Tego miejsca nie da się ominąć. To serce żydowskiej dzielnicy, ale nie tylko. Zdumiewające jest to, że obok chasydów ubranych w długie, czarne stroje, z dyndającymi pejsami spod kapeluszy. Zobaczyć też można przystojnych gejów. 

Widać tu synagogi, sklepy i restauracje koszerne, a obok nich kolorowe sklepy dla homoseksualistów. Jest to dzielnica pełna niespodzianek. Ukryte ogrody na terenie malowniczych pałacyków z XVI, XVII i XVIII wieku pozwalają przenieść się w epokę muszkieterów czy kardynała Richelieu. W każdy piątek zakochane pary przyciąga jazzman grający na saksofonie.Zanim zamożne rody zaczęły kupować tu ziemie, była to dzielnica bagienna.... w XVI wieku stała się dzielnicą arystokracji, następie dzielnicą żydowską..., a dzisiaj gejów i bobo paryskiego. Do wyjątkowych miejsc należy malowniczy plac Wogezów, hôtel Sully czy Carnavalet - muzeum historii Paryża. Przyciąga ono nie tylko bogatą kolekcją dzieł sztuki, ale również swoja wyjątkowa architektura. Pałac należał kiedyś do słynnej markizy de Sevigné znanej z trafnego , ale jednocześnie ciętego języka i zmiłowania do aromatycznej czekolady...

Montmartre...

...to jeden z najbardziej uroczych zakątków Paryża, znany jako „dzielnica artystów”. To najbardziej ruchliwe miejsce Paryża, głownię ze względu na swoistą egzotykę i na dawny, niezmieniony na wpół wiejski charakter. Nie bez przyczyny na Montmartre jest zawsze głośno. Do XIX w. był to obszar wiejski z gospodarstwami i wiatrakami. Miejsce to fascynowało i przyciągało artystów, a niskie ceny za czynsz sprawiły że zaczeli się masowo tu instalować. W niedługim czasie wyrosły tu bary i kafejki, serwujące tani i mocny alkohol - absynt. W XIX wieku stał się najpopularniejszym alkoholem wśród mieszkańców tej dzielnicy. Na Montmartre malowało wielu znanych impresjonistów jak Claude Monet, Renoir, ale nie tylko, spotkać można tu bylo Toulouse’a Lautrec, który uwiecznił tancerki słynnego «french cancan», Van Gogh’a, Verlaine’a, czy Picassa. Dzisiaj słychać tu gwar, ale jest też i spokój, jest tu Bazylika Sacré-Cœur, ale i kabaret Moulin Rouge czy muzeum Erotyzmu, są tu hałaśliwi przechodnie, jak i skupieni malarze na placu du Tertre. Najstarszą restauracją przy placu jest «La Mère Catherine», w której zrodziło się słowo «bistro». Ze szczytu wzgórza rozpościera się wyjątkowy widok na Paryż, niedaleko tego miejsca znajduje się jedyna w Paryżu winnica. To właśnie tu powstaje słynne wino z Montmartre, może niezbyt wysublimowane i nietanie, ale krzepiące. Można je kupić w biurze Informacji Turystycznej́. Wiatrak to jeden z charakterystycznych symboli Montmartre, są tu jeszcze 2 stare wiatraki: Moulin de la Galette ...

Paryskie papugi

Każde miasto ma swój własny klimat, będąc w Paryżu podziwiamy jego wspaniałą architekturę i klasyczną elegancję, ale czy ktoś słyszał o paryskich papugach. 

" Perruche à collier" zazwyczaj można je  spotkać w strefie równikowej tropikalnych lasów Afryki, Ameryki czy Azji. 

Zaskakujące jest, że możemy je również zobaczyć  wędrując po paryskich parkach i ogrodach,  między innymi w Jardin des Plantes (Ve), na cmentarzu Père Lachaise oraz w Lasku Vincennes, a nawet w ogródkach podmiejskich rezydencji. Ich zielone upierzenie i czerwone dzióbki dodają egzotyki klasycznym ogrodom. 

W 1974 na lotnisku... zobacz więcej w ciekawostach...

Kozy w...

...ogrodach Tuileries, Luwr testuje "kozie kosiarki".
W szykowanej dzielnicy Paryża przed Luwrem, na trawnikach ogrodów można było spotkać pasące się kozy. Ekologiczny sposób obcinania trawników zawitał do stolicy Paryża. Zwierzęta z powodzeniem zastąpiły robotników, przyciągając jednocześnie wielu turystów.
25 ha ogród zaprojektował Andre le Notre dla króla Ludwika XIV. To w ogrodach Tuileries po raz pierwszy podejmowano oficjalna delegacje Polaków. W 1573 roku polscy posłowie przybyli po Henryka Walezego. Na cześć polskich posłów słynna Katarzyna Medycejska, matka Henryka III zorganizowała wspaniały festyn w ogrodach Tuileries.